وقتی که کلاغ قصّه، توی جاده‌ی اسیری، آخر قصّه‌ی ما شد و به خونش نرسید

وقتی که راست و دروغاش، واسه حرمت نفس‌هایی که رد شد
                  همه جا تلخی و سنگینیِ غمی رو توی سینه‌مون نگه داشت

حتی اون تاریک یلدایی که طلوع اون رو پوشونده
                  ولی جاودانه مونده توی شب‌های من و تو

وقتی رازی که میون بازی‌هامون، توی عصر بچگی‌ها
                  ما چه بی‌صدا می‌گفتیم رو به دیگران فروختیم

باید اون لحظه می‌گفتم
                        من و تو
                               جدای راهیم ...
خرداد 88